ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΜΑ

Ένα ρητό λέει: “Υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες, αλλά μόνο μία μητέρα”. Και είναι αλήθεια. Κάθε ένας από εμάς έχει δομήσει μία διαφορετική εικόνα για τη μητέρα του, σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες που έχει συναντήσει. Πιθανώς η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη “μητέρα” είναι ένα βλέμμα της μαμάς μας, μία αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μία ευτυχισμένη στιγμή που ήμασταν μαζί, κάποια τρυφερά λόγια που μας είπε...

Η μητέρα είναι το αναντικατάστατο πρόσωπο στη ζωή ενός παιδιού και μετέπειτα ενήλικα. Είναι η γυναίκα που μας ξέρει καλύτερα από τον καθένα, που μόλις μας δει ή ακούσει τη φωνή μας, θα καταλάβει αμέσως αν είμαστε καλά ή αν μας προβληματίζει κάτι. Η μητέρα είναι το πρόσωπο που θα θέσει τα θεμέλια πάνω στα οποία θα δομηθεί η προσωπικότητα ενός παιδιού και ο χαρακτήρας του μετέπειτα ενήλικα. Είναι εκείνη που θα μας μάθει πώς να συμπεριφερόμαστε στο εκάστοτε κοινωνικό πλαίσιο, να αναγνωρίζουμε τις ικανότητές μας και να εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις μας. Η σχέση που έχουμε αναπτύξει μαζί της θα αποτελέσει το πρότυπο για τις μετέπειτα διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Μητέρα είναι η γυναίκα που από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, ξαγρυπνούσε κοντά μας, ανησυχούσε όταν αρρωσταίναμε, γελούσε όταν παίζαμε με τις λάσπες και μπαίναμε στη θάλασσα με τα ρούχα, χωρίς να τη νοιάζει το πλυντήριο της επόμενης μέρας.. Είναι εκείνη που ένιωσε πιο έντονα από τον καθένα την απουσία μας όταν πήγαμε για πρώτη φορά σχολείο, που πάντα μας έδινε τη μεγαλύτερη μερίδα φαγητού ακόμη και αν ήταν το αγαπημένο της. Είναι εκείνη που καρδιοχτυπούσε κάθε φορά που βγαίναμε έξω με την παρέα μας, αλλά ποτέ δεν μας στέρησε αυτές τις εξόδους, που μας αγκάλιαζε σε κάθε ερωτική απογοήτευση και άκουγε τα παράπονά μας. Είναι εκείνη που άκουσε πάνω στα εφηβικά μας ξεσπάσματα να της λέμε: “Δεν είσαι σωστή μάνα” και έκλαψε σιωπηρά.

Μαμά είναι η γυναίκα που στις Πανελλήνιες μας κρατούσε το βιβλίο και είχε μάθει καλύτερα από εμάς την ιστορία κατεύθυνσης για να μας βοηθήσει. Είναι εκείνη που μας αγκάλιασε σφιχτά όταν είδε τα όνειρά μας να πραγματοποιούνται, που μας είπε “Μπράβο” τη στιγμή που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύαμε στις δυνατότητές μας. Μαμά είναι η γυναίκα που χαίρεται κάθε φορά που γελάμε, κλαίει κάθε φορά που είμαστε στενοχωρημένοι, φοβάται όταν φοβόμαστε, έχει άγχος όταν είμαστε αγχωμένοι. Είναι η γυναίκα που θα την αφήσουμε για να πάμε εκδρομές με τους φίλους μας, που θα την κάνουμε να ξενυχτήσει για να ακούσει τις ανησυχίες μας, που θα αναζητήσουμε την αγκαλιά της και τις συμβουλές της.

Μητέρα είναι εκείνη που θα έχει πάντα την αγκαλιά της ανοικτή για εμάς, που θα είναι πάντα δίπλα μας, ακοίμητος φρουρός, να μας καθησυχάσει και να μας προστατέψει. Εκείνη που θα μας παρέχει αγάπη άνευ ορίων, που στα μάτια της θα είμαστε πάντα το πιο όμορφο, το πιο έξυπνο, το πιο καλό παιδί από όλα. Στη ζωή κάθε μανούλας, το παιδάκι της είναι η πρώτη της προτεραιότητα, είναι το πλάσμα που αγαπά περισσότερο και για το οποίο είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα.

Η μητέρα δε ζητά τίποτα ως αντάλλαγμα για όλα όσα έχει προσφέρει τόσα χρόνια, για όλα όσα έχει στερηθεί για να μας μεγαλώσει. Το μόνο που επιθυμεί κάθε μητέρα για το παιδί της είναι η ευτυχία. Η μητέρα είναι ίσως το μοναδικό πρόσωπο στη ζωή μας που δίνει συναισθήματα, δίνει χρόνο, δίνει ενέργεια και δεν περιμένει να πάρει πίσω τίποτα.

Εμείς τί κάνουμε για αυτή τη γυναίκα; Αναγνωρίζουμε όλα όσα έχει κάνει για εμάς από τη στιγμή που γεννηθήκαμε; Θεωρούμε δεδομένη την αγάπη της, αλλά εμείς της δείχνουμε τη δική μας; Μήπως θα ήταν καλό να της λέμε συχνότερα πόσο πολύ την αγαπάμε και πόσο μας έχει στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια; Έχουμε αναλογιστεί ποτέ πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν η μητέρα μας ήταν διαφορετική και πόσο διαφορετικοί θα ήμασταν εμείς οι ίδιοι;  

Μητέρα είναι εκείνη που θεωρεί ότι όλα τα κάνει λάθος και αμφιβάλλει διαρκώς, τη στιγμή που δίνει το 100% των δυνατοτήτων της. Που ζει με τις αγωνίες, τους φόβους, το άγχος που ενέχει ο μητρικός ρόλος, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτει αυτά τα συναισθήματα. Είναι η γυναίκα που το πρόσωπό της φωτίζεται κάθε φορά που μας κοιτάζει. Είναι εκείνη που όταν όλοι οι άλλοι θα έχουν φύγει, θα μείνει κοντά μας με τις φτερούγες της ανοικτές.

Μια τέτοια μαμά έχω και εγώ και είμαι τυχερή που την έχω. Γιατί χάρις εκείνη είμαι σήμερα αυτή που είμαι. Σε ευχαριστώ μαμά.   

Μαρία Βράιλα

Ψυχολόγος