ΗΜΕΡΕΣ ΕΟΡΤΩΝ: ΗΜΕΡΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ Ή ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ;

Κάθε χρόνο, μικροί και μεγάλοι περιμένουν με ανυπομονησία τις ημέρες των Χριστουγέννων και στη συνέχεια την αλλαγή του χρόνου. Ημέρες συνδυασμένες με διακοπές, ξεκούραση, οικογενειακές συγκεντρώσεις και όμορφες εξόδους. Αυτές τις ημέρες, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και χαρούμενοι. Ωστόσο, για πολλούς οι τελευταίες ημέρες του χρόνου αναδύουν ένα γενικότερο αίσθημα απαισιοδοξίας και λύπης. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Οι ημέρες των εορτών είναι άμεσα συνδεδεμένες με τη συντροφιά αγαπημένων προσώπων. Όμως, αρκετοί άνθρωποι αυτές τις ημέρες είναι μόνοι, χωρίς την παρέα κάποιου φίλου ή συγγενή. Το αίσθημα της μοναξιάς γίνεται πιο έντονο, εγείροντας σκέψεις που προκαλούν αισθήματα μελαγχολίας στο άτομο. Για αυτό το λόγο, ας προσπαθήσουμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στους μοναχικούς ανθρώπους που έχουμε στο περιβάλλον μας και να μοιραστούμε μαζί τους τις ημέρες και τη χαρά των εορτών.

Λίγες ημέρες πριν αποχαιρετήσουμε τον παλιό χρόνο, οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε μία ανασκόπηση του έτους που φεύγει. Ποιοι από τους στόχους που θέσαμε κατακτήθηκαν μέσα στο τρέχον έτος; Ποιοι παραγκωνίστηκαν; Υπήρχαν ευτυχισμένες στιγμές κατά τη διάρκεια του χρόνου; Ήταν περισσότερες ή λιγότερες από τις δυσάρεστες στιγμές που ζήσαμε; Συχνά, τα αποτελέσματα της ανασκόπησης δεν είναι τόσο θετικά όσο αναμέναμε. Η συγκεκριμένη διαπίστωση προκαλεί ένα γενικότερο αίσθημα απαισιοδοξίας τόσο για το χρόνο που φεύγει όσο και γι αυτό που έρχεται. Το άτομο διακατέχεται από την αίσθηση της ανικανότητας να επιτύχει τους στόχους που έθεσε και αμφιβάλλει, αν θα καταφέρει να εκπληρώσει τους νέους στόχους που θα θέσει για το νέο έτος. Πιθανώς, θα αποφύγει να  θέσει εκ νέου προτεραιότητες, από φόβο ότι δεν θα καταφέρει να τις εκπληρώσει.

Άλλος ένας λόγος που οι τελευταίες ημέρες του χρόνου γεννούν αισθήματα απαισιοδοξίας είναι επειδή συχνά οι άνθρωποι εστιάζουν σε «αυτό που φεύγει», παρά σε «αυτό που έρχεται». Ως αποτέλεσμα, μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν και αντιμετωπίζουν το νέο έτος με αβεβαιότητα και επιφύλαξη. Η αρνητική στάση απέναντι στη νέα χρονιά, αυτόματα τοποθετεί το άτομο σε μία θέση άμυνας, που δεν του επιτρέπει να αναγνωρίσει τα όμορφα στοιχεία της χρονιάς που έρχεται. Η διατήρηση θετικής στάσης απέναντι στη νέα χρονιά, ενισχύει την αισιοδοξία και τη θέληση για καθημερινή προσπάθεια, ώστε να δημιουργηθούν αξέχαστες στιγμές, που θα συντροφεύουν το άτομο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. 

Ας μην ξεχνάμε ότι η γενικότερη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, εγείρει σκέψεις απαισιοδοξίας και απελπισίας για κάθε χρόνο που ξεκινά, εφόσον την παρούσα χρονική περίοδο επικρατεί ένα κλίμα αβεβαιότητας για το μέλλον. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν πρέπει να χάνει την ελπίδα του, γιατί αν συμβεί αυτό, θα επέλθει η παραίτηση από την προσπάθεια και η απραξία. Ο καθένας οφείλει στον εαυτό του, να παλεύει για ένα καλύτερο αύριο και να μην παραιτείται από τον αγώνα για ζωή.

Ας αποχαιρετήσουμε το χρόνο που φεύγει, τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές που έζησε ο καθένας και που ελπίζω, αποτέλεσαν ένα μάθημα για τη ζωή.  Εύχομαι η χρονιά που ανατέλλει να λειτουργήσει δημιουργικά για τον καθένα, διατηρώντας τη φλόγα της θέλησης ζωντανή για την εκπλήρωση κάθε επιθυμίας.

Μαρία Βράιλα

  Ψυχολόγος

Κάποιοι ακολουθούν μία επαγγελματική πορεία που δε διάλεξαν...

Κάποιοι μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για ένα καλύτερο μέλλον, ενώ θέλουν να μείνουν στην πατρίδα τους...

Κάποιοι συνάπτουν σχέσεις με άτομα για τα οποία δεν αισθάνονται τίποτα...

Το κοινό τους στοιχείο: Ζουν τη ζωή άλλων, όχι τη δική τους.

Ο τρόπος ζωής του καθενός εκφράζει τις επιλογές του, τα θέλω του... 

Κάθε φορά που σου επιβάλλουν κάτι ή εσύ επιβάλεις στον εαυτό σου, θυμήσου ότι ακολουθείς ένα μονοπάτι μέσα στο οποίο δε θα νιώσεις ποτέ πραγματικά ευτυχισμένος. Γιατί δε θα είναι το "θέλω" σου αλλά το ''πρέπει''.

Μερικές φορές το παράξενο είναι πιο ενδιαφέρον από το συνηθισμένο...

Τι αξίζει περισσότερο: Να έχεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου και να γεμίζεις το χρόνο σου;

Ή να έχεις λίγους και να γεμίζουν την καρδιά σου;

Ο αληθινός έρωτας, όπως τον ορίζει ο καθένας, μπορεί πραγματικά να συμβεί ή είναι μία ουτοπιστική επιθυμία;

Εσείς τι πιστεύετε;

ΘΥΜΟΣ: ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ

ΘΥΜΟΣ:  Ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα που όλοι έχουμε ζήσει, σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό. Ο θυμός ορίζεται ως  έντονη συναισθηματική αντίδραση του οργανισμού, που παρουσιάζεται σε μία σειρά καταστάσεων, όπως η επίθεση και η απειλή. Πρόκειται για ένα σύνολο αντιδράσεων στις εκφράσεις του προσώπου και στη στάση του σώματος, όπως νευρικές κινήσεις και υψηλός τόνος  της φωνής, που ελέγχονται από το συμπαθητικό τμήμα το αυτόνομου νευρικού συστήματος (Χουντουμάδη & Πατεράκη, 2008).

Ο κάθε άνθρωπος εκδηλώνει με διαφορετικό τρόπο το θυμό του. Κάποιοι προτιμούν να αποσύρονται και να «καταπνίγουν» το συγκεκριμένο συναίσθημα. Τέτοιες συμπεριφορές ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Άλλοι άνθρωποι όταν θυμώνουν, εκτονώνονται, φωνάζουν, βρίζουν ή χτυπούν αντικείμενα. Συνήθως, με το πέρας του θυμού, το άτομο μετανιώνει για την έκρηξή του. Επίσης, συχνά πάνω στο θυμό εκφράζονται λόγια για τα οποία αργότερα ο πομπός αισθάνεται ενοχές. Τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν κίνδυνο καταστροφής των διαπροσωπικών σχέσεων.

Γιατί αισθάνεστε θυμό; Οι λόγοι που μπορεί να προκαλέσουν το συναίσθημα του θυμού είναι οι εξής:

·         Αίσθημα αδικίας.  Ο θυμός προκαλείται ως αντίδραση σε πράξεις που σας αδικούν, σας υπονομεύουν ή σας προσβάλλουν.  Ως αποτέλεσμα, νιώθετε την ανάγκη να προστατέψετε τον εαυτό σας.

·         Παρερμήνευση καταστάσεων. Συχνά ο θυμός προκαλείται από λανθασμένη ερμηνεία γεγονότων και αλλοίωση της κρίσης σας. Αυτό συμβαίνει συνήθως, όταν είστε ήδη φορτισμένοι με ένα συμβάν που έχει προηγηθεί, με αποτέλεσμα η κρίση σας να μην είναι ορθή.

·         Αναζήτηση ερεθισμάτων με σκοπό τη συναισθηματική αποφόρτιση. Συχνά θυμώνετε με πρόσωπα ή γεγονότα, επειδή αναζητάτε ένα συμβάν που θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τη συναισθηματική ένταση  που σας προκάλεσε μία προηγούμενη κατάσταση, στην οποία δε μπορέσατε ή δεν είχατε θάρρος να αντιδράσετε. Για παράδειγμα, ο πατέρας που γυρίζει στο σπίτι φορτισμένος από τη δουλειά και φωνάζει στο παιδί του επειδή παίζει με παιχνίδια που παράγουν ήχο.

·         Για να κυριαρχήσετε στους άλλους. Όταν μία κατάσταση εξελίσσεται χωρίς το προσδοκώμενο για εσάς αποτέλεσμα, μπορεί να γίνετε επιθετικοί ώστε να μεταπείσετε τους άλλους προς δικό σας όφελος και να κυριαρχήσετε. Για παράδειγμα, δύο φίλοι που συζητούν για ένα θέμα, εκφέροντας ο καθένας διαφορετικές απόψεις. Ο ένας εκ των δύο πιθανώς να γίνει επιθετικός όταν ο φίλος του δεν αποδέχεται τα επιχειρήματά του (άσχετα με το αν είναι θεμελιωμένα ή όχι).

·         Χαμηλή αυτοπεποίθηση. Οι άνθρωποι που αισθάνονται χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά μειώνουν τους γύρω τους και γίνονται επιθετικοί μαζί τους, με σκοπό να φανούν οι ίδιοι ανώτεροι.

Ο θυμός, για όποιον λόγο και αν συμβαίνει, επηρεάζει τόσο εσάς όσο και τους γύρω σας. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε σωστούς τρόπους διαχείρισής του.

Πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε το συναίσθημα του θυμού:

§  Εντοπίστε τον κύριο λόγο για τον οποίο θυμώνετε. Πολλές φορές η αιτία πρόκλησης του θυμού είναι κάτι βαθύτερο από αυτό που φαίνεται. Για παράδειγμα, αν θυμώνετε με το σύντροφό σας  που προτίμησε να βγει με τους φίλους του από ότι μαζί σας, το βαθύτερο αίτιο είναι η γενικότερη ανάγκη σας για περισσότερη προσοχή από το σύντροφό σας και όχι το συγκεκριμένο περιστατικό.

§  Τεχνικές χαλάρωσης. Κάντε βαθιές εισπνοές και εκπνεύστε αργά, σφίξτε και χαλαρώστε τη γροθιά σας, μετρώντας ως το 10. Επίσης, αν φέρετε μία όμορφη εικόνα στο μυαλό σας, θα αποφορτιστείτε από την ένταση. 

§  Σωματική άσκηση. Το γιόγκα, το τζόκινγκ και οποιαδήποτε μορφή άσκησης, θα σας βοηθήσουν να εκτονωθείτε και να χαλαρώσετε.

§  Δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας. Όταν μία κατάσταση σας προκαλέσει θυμό, προτιμήστε να απομακρυνθείτε για λίγο από το χώρο και το συνομιλητή σας. Ο χρόνος που θα μεσολαβήσει μέχρι να ξανασυζητήσετε για το θέμα που σας προκάλεσε θυμό, θα σας βοηθήσει αποφορτιστείτε και να σκεφτείτε με πιο καθαρή κρίση.

§  Σκεφτείτε πριν μιλήστε και προσπαθήστε να μην προβαίνετε σε χαρακτηρισμούς των συνομιλητών σας όταν είστε θυμωμένοι. Όταν θυμώνετε η κρίση θολώνει, με αποτέλεσμα πολλές φορές να εκδηλώνετε συμπεριφορές για τις οποίες μετανιώνετε στη συνέχεια.  

§  Μην αποφασίζετε για σημαντικά θέματα όταν είστε θυμωμένοι. Περιμένετε να περάσει ο θυμός και να επανέλθει η λογική.

§  Λεκτικοποιήστε το συναίσθημά σας. Με το να δηλώσετε ότι είστε θυμωμένος/η, θα έχετε κάνει το πρώτο βήμα διαχείρισης της έντασής σας.

§  Σκεφτείτε πριν πράξετε. Συχνά όταν είστε θυμωμένοι, μπορεί να προβείτε σε παρορμητικές πράξεις («τώρα θα δει τι θα πάθει…», «θα το πληρώσει με το ίδιο νόμισμα…»), που σε δεύτερο χρόνο θα καταλάβετε ότι δεν έπρεπε να είχατε κάνει.

§  Αντιμετωπίστε τους άλλους ανθρώπους σαν διαφορετικούς από εσάς. Δεν κάνουμε όλοι τα ίδια λάθη, ούτε έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης. Δείξτε επιείκεια στα λάθη των άλλων και μην περιμένετε να συμπεριφερθούν όπως εσείς, γιατί ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα.

§  Αποφορτίστε την καθημερινότητα σας από το έντονο άγχος. Όταν η καθημερινότητα κυλά με έντονους ρυθμούς, οι πιθανότητες να θυμώσετε με ασήμαντα πράγματα αυξάνεται.

§  Συζητείστε με φίλους για τις καταστάσεις που σας προκαλούν θυμό. Έτσι θα αποφορτιστείτε και θα ακούστε μία διαφορετική οπτική που πιθανώς δεν είχατε σκεφτεί.

Αν συνεχίσετε να δυσκολεύεστε στη διατήρηση αυτοελέγχου, η επίσκεψη σε ένα ειδικό θα ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμη. Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να εκφράζεται, ωστόσο όταν επηρεάζει την επικοινωνία και τις σχέσεις με τους γύρω μας, γίνεται καταστρεπτικό και η άμεση διαχείριση είναι η καλύτερη λύση.

Μαρία Βράιλα

  Ψυχολόγος

Η τεχνολογία διευκολύνει τη ζωή μας. 

Η εξάρτησή μας όμως από την τεχνολογία διευκολύνει την αποξένωση μας.

Φόρα το χαμόγελο στο πρόσωπό σου, μην το ξεχνάς μακριά από αυτό...

Είναι μερικοί άνθρωποι που όταν φύγουν από τη ζωή μας, η απουσία τους ηχεί παντού...

Είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί κατά βάθος;

Όσοι δε συμπεριφέρονται σωστά στους γύρω τους, είναι καλοί και απλά δεν θέλουν να φανούν ευάλωτοι; Ή μήπως είναι εγκλωβισμένοι σε δικά τους άλυτα θέματα, οπότε δεν τους ενδιαφέρει ο περίγυρος τους; 

Τελικά υφίσταται ο διαχωρισμός σε "καλούς" και "μη καλούς" ανθρώπους;

Εσείς τι πιστεύετε;

Ο θυμός είναι σαν ένα τέρας που ξυπνάει μέσα μας και δεν ελέγχεται εύκολα.

Πολλές φορές, γυρνώντας στο σπίτι, μεταφέρουμε τη συσσωρευμένη ένταση όλης της ημέρας στα οικεία μας πρόσωπα.

Ωστόσο, έχεις σκεφτεί, ότι άθελά σου, η συμπεριφορά σου υιοθετείται από τα μικρότερα μέλη της οικογένειας;

Όταν γίνεσαι γονιός, σκέψου πριν μεταφέρεις αθέμιτες συμπεριφορές στο παιδί σου.

Συχνά ακούμε τους γύρω μας να λένε: "Οι γονείς μου δε με άφησαν να κάνω το επάγγελμα που ήθελα", ''Ήθελα να ταξιδέψω παντού, αλλά οι υποχρεώσεις δεν μου το επέτρεψαν'', ''Αγαπούσα το σύντροφό μου, αλλά δεν τον ενέκρινε το περιβάλλον μου''...

Στην πραγματικότητα αυτά τα επιχειρήματα δεν είναι τίποτα παραπάνω από δικαιολογίες. Οι άνθρωποι αρεσκόμαστε να καταφεύγουμε στην αναζήτηση εξωτερικών αιτιών για την αναβολή σχεδίων που δεν πραγματοποιήσαμε.

Κανείς δε μπορεί να σε σταματήσει να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα.

Μονάχα ο εαυτός σου.

Αν θέλησες κάτι και δεν το πραγματοποίησες, σημαίνει ότι δεν το επιθύμησες αρκετά, ώστε να προσπαθήσεις για αυτό. 

Όταν νιώθεις ότι δεν αξίζεις τίποτα, ότι τα λάθη σου σε ξεπερνούν και έχεις δίπλα σου ένα άνθρωπο, που σε αγαπάει ακόμη και σε στηρίζει, μην το αφήσεις να φύγει...

Είναι ο άνθρωπος που αξίζει, περισσότερο από τον καθένα, να μείνει κοντά σου.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα βράδια οι σκέψεις πολλαπλασιάζονται και το αίσθημα της μοναξιάς είναι πιο έντονο συγκριτικά με την ημέρα;

Ευθύνεται το σκοτάδι που διεγείρει τη στροφή προς τον ευατό και τις προσωπικές σκέψεις του καθενός;

Ευθύνεται ότι την ημέρα είμαστε απασχολημένοι και δεν έχουμε το χρόνο να "σκεφτούμε";

Μήπως το σκοτάδι εντείνει λιγότερο χαρούμενα συναισθήματα σε σχέση με την ημέρα, που επικρατεί το φως και μας φτιάχνει τη διάθεση;

Ή μήπως ευθύνονται όλοι οι παραπάνω λόγοι και η απουσία αγαπημένων προσώπων ''ουρλιάζει'' μέσα στη σιωπή της νύχτας;

Κάποιοι πράττουν με βάση τη λογική...

Άλλοι ακολουθούν  το συναίσθημα...

Μήπως ο συνδυασμός αυτών των δύο είναι η "χρυσή τομή" ;

Εσείς ποιο από τα δύο εμπιστεύεστε περισσότερο;

                                      

Το να πληγώνεις κάποιον με τη συμπεριφορά σου δε σημαίνει πάντα ότι δεν τον αγαπάς...
Πολλές φορές δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να καταφέρεις να συνεχίσεις στη ζωή...

Και συνήθως αυτές οι φορές είναι όταν καλείσαι να απαντήσεις στο δίλημμα: Να συνεχίσεις την ήσυχη, ασφαλή καθημερινότητά σου ή να αλλάξεις πορεία στη ζωή σου, αντιμετωπίζοντας τις απώλειες που θα δημιουργηθούν για να πετύχεις το στόχο σου;

Εσείς, ποιο δρόμο θα διαλέγατε;

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ & ΕΦΗΒΩΝ: ΠΡΟΛΗΨΗ, ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ & ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η σεξουαλική κακοποίηση έγκειται στη συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν κατανοεί πλήρως, δεν είναι σε θέση να δώσει τη συγκατάθεση του είτε για την οποία το παιδί δεν είναι αναπτυξιακά διατεθειμένο είτε η συμμετοχή του παραβιάζει τους νόμους ή τους κοινωνικούς κανόνες.

Οι γονείς πρέπει να συμβουλεύουν προληπτικά το παιδί τους από μικρή ηλικία, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της σεξουαλικής κακοποίησης. Μερικές συμβουλές που είναι βοηθητικό να ακολουθούν οι γονείς είναι οι εξής:

1.     Να μιλήσουν στο παιδί τους για το «καλό» και το «κακό» άγγιγμα, ώστε το παιδί να γνωρίζει ότι αν κάποιος το αγγίξει με τρόπο που δεν του αρέσει ή το κάνει να νιώθει άβολα, έχει το δικαίωμα να πει ΌΧΙ και να απομακρυνθεί.

2.     Όταν πλησιάζουν το παιδί άγνωστα πρόσωπα με σκοπό να του προσφέρουν γλυκίσματα ή δώρα, εκείνο να απομακρύνεται. Γενικά το παιδί δεν πρέπει να συναναστρέφεται με αγνώστους.

3.     Το παιδί πρέπει να γνωρίζει το πρόσωπο συνοδείας από και προς το σχολείο. Εάν ο γονέας δε δύναται να συνοδεύσει το παιδί, πρέπει να το ενημερώνει έγκαιρα για την αλλαγή του προσώπου συνοδείας. Επίσης πρέπει να είναι ενήμερος και ο δάσκαλος.

4.     Καλλιεργήστε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης με το παιδί. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι οτιδήποτε το έχει ενοχλήσει, μπορεί να το πει στους γονείς του που θα το κατανοήσουν και θα το πιστέψουν.

Πώς θα καταλάβουν οι γονείς ότι το παιδί/ο έφηβος έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης; Παρατίθενται μερικά σημάδια που η εμφάνισή τους υποψιάζει τους γονείς:

1.     Ακατάλληλη σεξουαλική δραστηριότητα με παιχνίδια ή αντικείμενα.

2.     Ασυνήθιστη μυστικοπάθεια.

3.     Ξαφνικές απρόσμενες αλλαγές στη διάθεση και στην προσωπικότητα του παιδιού.

4.     Παλινδρόμηση σε προγενέστερες συμπεριφορές, π.χ. ενούρηση τη νύχτα.

5.     Ανεξήγητος φόβος συγκεκριμένων τοποθεσιών ή ατόμων.

6.     Άρνηση να μείνει μόνος/η με ένα συγκεκριμένο άτομο.

7.     Έντονη προσκόλληση σε κάποιον ενήλικα ή απόσυρση.

8.     Προβλήματα ύπνου, εφιάλτες.

9.     Απώλεια όρεξης και ξαφνικές αλλαγές σε διατροφικές συνήθειες.

10. Χρήση νέων λέξεων (που χρησιμοποιούν οι ενήλικες) για μέρη του σώματος, χωρίς εμφανή πηγή.

11. Αναφορά σε ένα καινούργιο, μεγαλύτερο φίλο και αδικαιολόγητα δώρα ή χρήματα.

12. Φυγή από το σπίτι.

13. Σωματικές ενδείξεις, αδικαιολόγητη ευαισθησία, πόνος ή μώλωπες στη στοματική ή τη γεννητική περιοχή.

14. Αυτοτραυματισμός (κόψιμο και κάψιμο) στους εφήβους.

Σε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης του παιδιού/εφήβου,είναι βοηθητικό οι γονείς να ακολουθήσουν τα παρακάτω βήματα:

1.     Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και ακούστε προσεκτικά την περιγραφή του γεγονότος από το παιδί. Δείξτε εμπιστοσύνη στα λεγόμενά του και μην το αμφισβητήσετε.

2.     Απενεχοποιήστε το παιδί από οποιαδήποτε αισθήματα ενοχής ή ντροπής βιώνει. Βοηθήστε το να καταλάβει ότι η κακοποίηση δεν ήταν δικό του λάθος.

3.     Προστατέψτε το παιδί από μελλοντική του έκθεση στο πρόσωπο από το οποίο υπέστη την κακοποίηση.

4.     Απευθυνθείτε σε ένα ειδικό προκειμένου να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα και να βοηθήσει το παιδί/έφηβο να διαχειριστεί το γεγονός που βίωσε.

Οι συνέπειες του τραυματικού γεγονότος στον ψυχισμό του ατόμου, το ακολουθούν στη μετέπειτα ζωή του. Η απώλεια εμπιστοσύνης στους γύρω του, κυρίως στα μέλη της οικογένειάς του όταν εμπλέκονται στη σεξουαλική κακοποίηση ή στην απόκρυψή της, είναι έντονη. Ως αποτέλεσμα το άτομο βιώνει αίσθημα αβοηθησίας. Η απώλεια της παιδικής ηλικίας, της ξενοιασιάς,  η παραβίαση των επιθυμιών του ατόμου και η έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό του, συνοδεύονται από αισθήματα οργής, πόνου, ενοχής και ντροπής.

Το άτομο μπορεί να αντιμετωπίσει το σεξ σαν κάτι βρώμικο λόγω των αρνητικών αισθημάτων που του δημιούργησε η κακοποίηση. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να αποφεύγει τις σεξουαλικές σχέσεις στη μετέπειτα ζωή του.  Συχνά δημιουργείται αρνητική εικόνα για το σώμα του και αποστροφή για  τον αισθησιασμό του,με αποτέλεσμα το άτομο να προσπαθεί να μην τραβάει το ενδιαφέρον των γύρω του, φορώντας ρούχα που κρύβουν το σώμα του ή αποκτώντας ένα σώμα παχύσαρκο ή εξαιρετικά αδύνατο. Ωστόσο, ορισμένες φορές το άτομο που έχει δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση δρα με τον αντίθετο τρόπο, χρησιμοποιώντας τη σεξουαλικότητά του ως μέσο κάλυψης μη σεξουαλικών αναγκών, για παράδειγμα, υπερβολικά προκλητικό ντύσιμο για να κερδίσει επαγγελματικές αποδοχές.

Επιπλέον,  η κατάφωρη παραβίαση των προσωπικών ορίων του παιδιού, επηρεάζει την ικανότητα του σαν ενήλικας να θέτει και να σέβεται τα όρια ανάμεσα στον ίδιο και τους γύρω του. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η αίσθηση ότι δεν αξίζει, μπορεί να το οδηγήσει σε κακοποιητικές σχέσεις στην ενήλικη ζωή. Επίσης, το άτομο παρουσιάζει μεγαλύτερη ευαλωτότητα σε μετέπειτα ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές. Κάποιοι άνθρωποι προκειμένου να ξεχάσουν την οδυνηρή εμπειρία και να απαλύνουν την ένταση των συναισθημάτων του τους προξένησε η σεξουαλική κακοποίηση, οδηγούνται σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές όπως η κατάχρηση αλκοόλ και ο αυτοτραυματισμός.

Το κάθε παιδί/έφηβος έχει το δικαίωμα να μη στερείται την ελευθερία του και να είναι κυρίαρχος του σώματός του. Σε περίπτωση που το παιδί πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, οι γονείς οφείλουν να καταγγείλουν το γεγονός, ώστε να προστατευτούν μελλοντικά θύματα. Η παραπομπή σε έναν ειδικό κρίνεται απαραίτητη, ώστε το άτομο να καταφέρει να διαχειριστεί την τραυματική εμπειρία και να προληφθούν οι αρνητικές συνέπειές της στη μετέπειτα ζωή του.

Μαρία Βράιλα

 Ψυχολόγος

Ποιά είναι τα σημάδια στα οποία θα πιστέψεις; 

Ποιά θα ακολουθήσεις;

Ποιά σημάδια σου θα ξεχάσεις;

Ποιά θα αντιμετωπίσεις;

Αν είχες τη δυνατότητα, ποια σημάδια θα άλλαζες;

Ποιά θα σε ακολουθούν για μια ζωή;

Με ποιά θα γίνεις φίλος και θα αποτελούν κομμάτι σου;

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Ανέκαθεν τα όνειρα προσέλκυαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων. Ο S. Freud υποστήριξε ότι τα όνειρα αναδύονται από το ασυνείδητο και είναι «Η Βασιλική οδός» προς αυτό. Ως όνειρο ορίζεται η βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων ή άλλων αισθήσεων, ιδεών και συναισθημάτων που δημιουργούν μια, συνήθως αλλοπρόσαλλη, «ιστορία» κατά τη διάρκεια του ύπνου, στη φάση REM (Rapid Eye Movement).                                                                                                                                

Τι γνωρίζουμε όμως για τα όνειρα; Ας δούμε μερικές ενδιαφέρουσες αλήθειες που σχετίζονται με αυτά:

1.       Κάθε άνθρωπος ονειρεύεται (εκτός από περιπτώσεις ακραίων ψυχολογικών διαταραχών). Αν νομίζετε ότι δεν ονειρεύεστε, απλώς έχετε ξεχάσει τα όνειρα που είδατε κατά τη διάρκεια της νύχτας.

2.       Μόνο ένα 12% των ανθρώπων βλέπει αποκλειστικά ασπρόμαυρα όνειρα. Μόλις το 4,4% των ατόμων κάτω των 25 ετών βλέπουν ασπρόμαυρα όνειρα.

3.       Σύμφωνα με μία έρευνα που διεξήχθη σε 5.000 ανθρώπους (άντρες και γυναίκες), το πιο συνηθισμένο όνειρο που βιώνουμε είναι ότι ο/η σύζυγός μας διατηρεί άλλη σχέση.

4.       Το πιο συνηθισμένο συναίσθημα που αισθάνεται κάποιος όταν ονειρεύεται είναι το άγχος, ενώ τα αρνητικά συναισθήματα είναι πιο συχνά από τα θετικά.

5.       Οι άνδρες τείνουν να ονειρεύονται περισσότερο άλλους άνδρες. Περίπου το 70% από τους χαρακτήρες που υπάρχουν στο όνειρο ενός άντρα είναι άτομα του ίδιου φύλου. Τα όνειρα των γυναικών περιλαμβάνουν σχεδόν ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών. Επίσης, οι άνδρες έχουν γενικά πιο επιθετικά συναισθήματα στα όνειρά τους από τις γυναίκες.

6.       Στα όνειρά μας βλέπουμε πραγματικά πρόσωπα και όχι φανταστικά, καθώς το μυαλό μας δεν έχει την ικανότητα να εφεύρει πρόσωπα. Αν κάποια πρόσωπα από αυτά που βλέπετε στον ύπνο σας δεν σας θυμίζουν κάτι, είναι άτομα που έχετε δει κάποια στιγμή (π.χ. μέσα στις συγκοινωνίες) αλλά δεν τα θυμάστε.

7.       Η πλειοψηφία των ονείρων περιλαμβάνει την αίσθηση της όρασης. Ωστόσο, οι  άνθρωποι που γεννιούνται τυφλοί δεν βλέπουν εικόνες, αλλά έχουν εξίσου έντονα όνειρα, όπου συμμετέχουν άλλες αισθήσεις.  Για παράδειγμα, ακούνε τους ήχους, μυρίζουν, αγγίζουν πράγματα και αισθάνονται έντονες ψυχικές καταστάσεις.

8.       Οι τυφλοί άνθρωποι βιώνουν κατά 20% περισσότερους εφιάλτες από τους υπόλοιπους. Η εξήγηση για το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν έχει δοθεί ακόμη.

9.       Τα όνειρα είναι συμβολικά. Αν ονειρευτείτε κάποιο συγκεκριμένο θέμα, μπορεί το όνειρο να μην αφορά αυτό καθεαυτό το θέμα αλλά μέσω αυτού να συμβολίζεται κάτι άλλο.

10.   Πολλές ιδέες γεννούνται κατά τη διάρκεια των ονείρων. Μερικές από αυτές είναι η θεωρία της σχετικότητας του  Albert Einstein, η Ινσουλίνη, ο Περιοδικός Πίνακας και η Google.

11.   Το να βλέπει κανείς όνειρα φαίνεται πως είναι φυσιολογική ανάγκη του οργανισμού, καθώς όταν κάποιος μείνει χωρίς να κοιμηθεί για διάστημα μερικών ημερών αρχίζει και ονειρεύεται ενώ είναι ξύπνιος.

12.   Παρά τη ζωηρότητα και την ένταση του ονείρου, η λειτουργία του προμετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη λογική, δεν είναι έντονη τη στιγμή που ονειρευόμαστε.             Ως αποτέλεσμα, το περιεχόμενο των ονείρων δεν ανταποκρίνεται συνήθως στη λογική αλληλουχία της φυσικής πραγματικότητας και είναι πέρα από το συνειδητό έλεγχο αυτού που το βιώνει.

13.    Η εξαίρεση σ' αυτό είναι γνωστή ως «συνειδητό όνειρο», κατά το οποίο το άτομο συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται και συχνά είναι σε θέση να αλλάξει το ονειρικό του περιβάλλον και να ασκήσει έλεγχο σε διάφορες πτυχές του ονειρικού περιεχομένου. Το ονειρικό περιβάλλον είναι πολύ πιο ρεαλιστικό κατά τη διάρκεια του συνειδητού ονείρου, συχνά αντίστοιχου ρεαλισμού με το φυσικό κόσμο κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης και οι αισθήσεις του ατόμου είναι οξυμένες.

14.   Αν σας έχει τύχει να μην μπορείτε να κουνηθείτε ή να μιλήσετε για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά, όταν σας παίρνει ο ύπνος ή όταν ξυπνάτε, τότε έχετε βιώσει ένα επεισόδιο «υπνικής παράλυσης» (ή αλλιώς «μόρα»). Τα περισσότερα όνειρα λαμβάνουν χώρο κατά τη φάση του REM (Rapid Eye Movement) ύπνου. Στο συγκεκριμένο στάδιο ύπνου, οι μύες παραλύουν προσωρινά. Η εμπειρία της υπνικής παράλυσης συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος ξυπνάει εν μέρει, αλλά η φυσιολογική μυϊκή παράλυση του ύπνου REM συνεχίζεται προσωρινά με αποτέλεσμα το σώμα να  εξακολουθεί να κοιμάται. Έτσι  το άτομο που τη βιώνει καταλαβαίνει τι του συμβαίνει αλλά δεν μπορεί να κινηθεί. Η υπνική παράλυση μπορεί να δημιουργήσει έντονο αίσθημα φόβου σε όποιον τη βιώνει, ειδικά αν συνυπάρχουν οπτικές ψευδαισθήσεις, όπως σκιές, φως, μορφές ανθρώπων ή ζώων στο δωμάτιο και ακουστικές ψευδαισθήσεις, όπως φωνές και βήματα. Επίσης μπορεί να υπάρχει μία αίσθηση πίεσης στο στήθος και δυσκολίας στην αναπνοή.

15.   Μελέτες που έχουν γίνει σε ζώα καταδεικνύουν ότι τα περισσότερα από αυτά ονειρεύονται κατά τη διάρκεια του ύπνου.  Για παράδειγμα, αν παρακολουθήσετε ένα σκυλί στον ύπνο του, θα δείτε ότι συχνά τα πόδια του κινούνται σαν να κυνηγά κάτι μέσα σε ένα όνειρο. Τα δελφίνια είναι το είδος που βιώνει τη μικρότερη διάρκεια ονείρων, ενώ τα πόσουμ και τα αρμαντίλλο βιώνουν τα πιο έντονα όνειρα.

 Μαρία Βράιλα

   Ψυχολόγος

Μπορείς να ξεχάσεις τον άνθρωπο που κάποτε σε έκανε ευτυχισμένη;

ΜΑΜΑ ΠΩΣ ΉΡΘΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Οι πράξεις μας δε συνάδουν πάντα με τις σκέψεις...
Οι σκέψεις μας δε συνάδουν πάντα με τις πράξεις...

Γιατί;
Τί είναι αυτό που μεσολαβεί ανάμεσά τους;
Είναι ο χρόνος; Είναι ο φόβος; Είναι "μία δεύτερη ευκαιρία" που συχνά δίνουμε σε ανθρώπους και καταστάσεις;

Ή είναι κάτι αόριστο, κάτι παράλογο, που κρύβεται στην ανθρώπινη φύση;

Μήπως είναι η ανάγκη πραγμάτωσης των επιθυμιών μας, που συχνά αντικρούονται με τη λογική;

10 ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Πολλές φορές καταπνίγουμε τις σκέψεις μας, τα αισθήματά μας...

Γιατί;
Από φόβο μήπως χάσουμε κάτι που αγαπάμε; μήπως τα λόγια μας δε βρουν ανταπόκριση; ή επειδή δε θέλουμε "να ταράξουμε" τα νερά της καθημερινότητας, της ασφάλειας και της σταθερότητας;
Δυστυχώς με αυτή τη συμπεριφορά, γινόμαστε αρεστοί στους άλλους, αλλά εμείς μέσα μας είμαστε σαν ένα καζάνι που βράζει...

Μήπως αξίζει να δώσουμε μία ευκαιρία στον ευατό μας; Να μη σκεφτόμαστε μόνο τα "πρέπει" που βολεύουν τους άλλους και να εκφράσουμε όλα όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, αφήνοντας στην άκρη τους φόβους μας;

12 ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ

Ένα σημαντικό ποσοστό του γενικού πληθυσμού βιώνει έντονο άγχος στην ολοένα μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, που καλούμαστε να ανταποκριθούμε τα τελευταία χρόνια. Το άγχος συνιστά φόβο επί απουσίας εξωτερικών φοβογόνων ερεθισμάτων (Ουλής, 2010).

Συχνά, οι αλλαγές όπως η λήξη των σπουδών ή ο τερματισμός μιας θέσης εργασίας, επιφέρουν άγχος στο άτομο, αφού καλείται να προσαρμοστεί σε μία νέα κατάσταση για την οποία δεν αισθάνεται έτοιμος.

Στο συγκεκριμένο άρθρο θα επικεντρωθώ στο παθολογικό άγχος που εμφανίζει κάποιος στην καθημερινότητά του, το οποίο συνιστά τη γενικευμένη διαταραχή άγχους.

Ποια είναι τα συμπτώματα της συγκεκριμένης διαταραχής;

1.Υπερβολικό άγχος ή ανησυχία σε σχεδόν καθημερινή βάση για διάστημα ίσο ή περισσότερο των 6 μηνών για συμβάντα της καθημερινότητας ή για δραστηριότητες, όπως επίδοση στη δουλειά ή στις σπουδές.

2. Αδυναμία ελέγχου της ανησυχίας.

3. Παρουσία τουλάχιστον 3 από τα παρακάτω συμπτώματα: 

Ανησυχία,Ευερεθιστότητα, Ευκοπωσία, Δυσχέρεια Συγκέντρωσης, Σωματική Υπερένταση (αίσθημα παλμών, αίσθημα πνιγμονής, τρόμος, ζάλη, κόπωση, δύσπνοια, πόνος στο στήθος), Διαταραχή Ύπνου (δυσκολία στην επέλευση, τη διατήρησή ή την αναπαυτικότητα κατά τη διάρκεια του ύπνου). 

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το άγχος;

1. Αναδιαμόρφωση του τρόπου σκέψης. Η θετική σκέψη, η καλή αντίληψη του εαυτού και η αισιόδοξη αντιμετώπιση της ζωής βοηθούν στη μείωση των επιπέδων άγχους.

2. Εντοπισμός των παραγόντων που σας προσκαλούν άγχος. Η χρήση προσωπικού ημερολογίου, θα σας βοηθήσει να εντοπίσετε με ευκολότερο τρόπο τις καταστάσεις που σας δημιουργούν άγχος. 

3. Άσκηση. Έρευνες έχουν δείξει ότι η άσκηση Yoga βοηθά σε σημαντικό βαθμό στη μείωση του άγχους.

4. Πραγμάτωση ευχάριστων για το άτομο δραστηριοτήτων (π.χ.έξοδοι με φίλους).

5. Ενασχόληση με χόμπι.

6. Σταθερό ωράριο ύπνου.

7. Μεσογειακή διατροφή.

8. Μειωμένη πρόσληψη καφέ.

9. Αποφυγή του καπνίσματος.

10. Διαφραγματική αναπνοή.

11. Μπάνιο στην αρχή της ημέρας. Πρόκειται για μία τακτική που βοηθά στη χαλάρωση του σώματος.

12.Οργάνωση και προγραμματισμός του χρόνου με επικέντρωση σε βραχυπρόθεσμους στόχους και ενέργειες.

Τέλος, η επίσκεψη σε ένα ειδικό θα σας βοηθήσει στον εντοπισμό των παραγόντων που σας προκαλούν άγχος και στην αποτελεσματική διαχείριση του. 

Μαρία Βράιλα

  Ψυχολόγος  

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ;

Ποιο παιδί δεν έχει διαβάσει παραμύθια; Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε ένα παππού ή μία γιαγιά, που μας διάβαζε ή μας έλεγε ιστορίες. Όλοι είχαμε ένα αγαπημένο παραμύθι, που μας άρεσε περισσότερο από όλα τα άλλα και η ηρωίδα/ο ήρωας του μας ήταν ο πιο συμπαθής από τους υπόλοιπους.

Ωστόσο, μεγαλώνοντας αφήσαμε πίσω μας τα παραμύθια και όλη τη μαγεία που κρύβεται μέσα σε αυτά, σε μία προσπάθεια να «μεγαλώσουμε» και να μην παλινδρομούμε με ιστορίες που είχαμε συνηθίσει να ακούμε, όταν ήμασταν ακόμη παιδιά. Μήπως τα παραμύθια εκτός από τους μικρούς μπορούν να συντροφεύουν και τους μεγάλους;

Η λέξη «παραμύθι» <παρά + μύθος, αποτελεί μία σύντομη αλληγορική φανταστική ιστορία. Συνεπώς, διεγείρει τη φαντασία, η οποία είναι ωφέλιμη για το άτομο (όταν απαντά σε λογικά πλαίσια). Ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες εφευρέσεις στηρίχθηκαν στη φαντασία των εφευρετών τους.  

Το παραμύθι ενισχύει την αισιοδοξία. Συνεπώς, συντελεί στην απόδοση νοήματος και «χρώματος» που θα δώσουμε στην καθημερινότητά μας. Για παράδειγμα, όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος και έπεται βροχή, κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι η μέρα είναι άσχημη και δεν έχει διάθεση να κάνει τίποτα. Σε αντίθεση κάποιος που προσεγγίζει αισιόδοξα την καθημερινότητα, θα αναλογιστεί ότι έρχεται ο χειμώνας, η εποχή που συγκεντρώνεται με τους φίλους του στο σπίτι, βλέπουν ταινίες, παίζουν επιτραπέζια και περνάνε υπέροχα.

Το παραμύθι κρατά το παιδί μέσα μας. Το να διατηρούμε το παιδικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, δε σημαίνει ότι «παλιμπαιδίζουμε», αλλά ότι  κρατάμε τα θετικά χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας. Ένα από αυτά είναι ο ενθουσιασμός για τη ζωή και η επιμονή, που βοηθούν το άτομο να μην πτοείται από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Όπως το παιδί που στην προσπάθεια του να περπατήσει, πέφτει αλλά ξανασηκώνεται, μέχρι να τα καταφέρει.

Στα παραμύθια υπάρχει η πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το παραμύθι στηρίζεται στην ιδέα ότι στη ζωή υπάρχουν δύο πτυχές, το καλό και το κακό. Έτσι, με προσωπικό αγώνα, ο καθένας μπορεί να νικήσει το κακό, όπως οι ήρωες των παραμυθιών.

Το παραμύθι παρουσιάζει την πραγματικότητα ως μία ευμετάβλητη κατάσταση. Η παρουσίαση της ρευστότητας της πραγματικότητας επιτρέπει τη διαχείριση της, γεγονός που ενδυναμώνει την προσπάθεια του ατόμου για προσωπική εξέλιξη και την ανατροπή, μέσω της προσωπικής προσπάθειας, των δυσάρεστων καταστάσεων.

Τα παραμύθια αποτελούν ανεξάντλητη πηγή λαογραφίας. Μέσω των παραμυθιών μαθαίνουμε στοιχεία για χρονικές περιόδους που δε γνωρίσαμε. Επίσης, τα παραμύθια αντικατοπτρίζουν τα ήθη και τα έθιμα διάφορων λαών και μας ταξιδεύουν σε χώρες που δεν έχουμε ταξιδέψει.

Συνεπώς, η αξία των παραμυθιών είναι ανεκτίμητη ανεξαρτήτως ηλικίας. Η αισιοδοξία, ο ενθουσιασμός και η αξία της επιμονής που παρουσιάζονται μέσα από τις διάφορες ιστορίες, είναι τα όπλα που όταν τα χρησιμοποιούν οι μεγάλοι, επιτυγχάνουν τους στόχους τους και προσαρμόζουν την πραγματικότητα στις δικές τους επιθυμίες. Τα τελευταία χρόνια η ανάγκη για την ανάδειξη των παραμυθιών, φαίνεται από την τάση αναβίωσης διάφορων κλασσικών παραμυθιών μέσω της τέχνης του κινηματογράφου.

Άλλωστε, «με τα παραμύθια κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνούν οι μεγάλοι».

Μαρία Βράιλα

   Ψυχολόγος  

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΗΛΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ;

Ο γάμος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα βήματα στη ζωή ενός ανθρώπου. Πολλοί άνθρωποι ονειρεύονται τη συγκεκριμένη στιγμή από μικρή ηλικία. Άλλοι, τρομάζουν στο άκουσμα της λέξης «γάμος», καθώς τους παραπέμπει σε μία κατάσταση εγκλωβισμού και έλλειψης της προσωπικής ελευθερίας.

Πότε είμαστε έτοιμοι για το μεγάλο βήμα του γάμου; Υπάρχουν ορισμένοι παράμετροι, που ο καθένας πρέπει να εξετάσει πριν πει το μεγάλο «ναι»:

1. Συγκατοίκηση. Η συγκατοίκηση με τον/την σύντροφο για κάποιο χρονικό διάστημα, πριν την τέλεση του γάμου είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση. Όταν το ζευγάρι συγκατοικεί, γνωρίζει ο ένας τις συνήθειες του άλλου, τις ιδιαιτερότητές του και την καθημερινότητά του γενικότερα. Έτσι, το ζευγάρι διαμορφώνει το πρόγραμμα του, ώστε να υπάρχει χώρος για το σύντροφό του στην καθημερινότητά του.
2. Αφοσίωση και πρόθεση διατήρησής της. Έρευνα στην επιστημονική επιθεώρηση «National Fatherhood Initiative», έδειξε ότι ο βαθμός στον οποίο δύο σύντροφοι είναι αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον παίζει σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση του γάμου τους. Το 73% των ζευγαριών δηλώνει ότι η έλλειψη αφοσίωσης αποτελεί το βασικό λόγο ενός διαζυγίου.
3. Ειλικρίνεια. Η ειλικρίνεια είναι ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία μίας καλής σχέσης. Όταν αποκρύβετε γεγονότα από το/τη σύντροφό σας, η εμπιστοσύνη στο ζευγάρι κλονίζεται. Τα συγκεκριμένο γεγονός μόνο αρνητικές επιπτώσεις έχει στη σχέση.
4. Στιγμές με το σύντροφό σας. Είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις σε ένα γάμο, όταν δε διαθέτεις χρόνο για το/τη σύντροφο σου και τη μεταξύ σας επικοινωνία. Ένα από τα συχνά λάθη που κάνουν τα ζευγάρια, είναι ότι παντρεύονται μετά από πολλά χρόνια δεσμού, όταν πλέον η σχέση έχει αρχίσει να φθίνει.
5. Τεταμένες σχέσεις με συγγενικά πρόσωπα. Το ζευγάρι πρέπει να είναι έτοιμο να λειτουργήσει ως συμμαχική δυάδα απέναντι στους συγγενείς, χωρίς να επιτρέπει την παρέμβασή τους στη σχέση. Πρόσφατη έρευνα  έδειξε ότι όταν ένας άντρας διατηρεί καλές σχέσεις με τους γονείς της συντρόφου του, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να κρατάει το γάμο του δυνατό.
6. Προσωπικός χρόνος. Η ύπαρξη προσωπικού χρόνου μέσα στο γάμο είναι απαραίτητη, καθώς τόσο εσείς όσο και ο/η σύντροφός σας, θα μπορείτε να περάσετε χρόνο με τους φίλους σας ή να ασχοληθείτε με μία δραστηριότητα που σας προσφέρει ευχαρίστηση. Το να μην αισθάνεστε γεμάτοι κάνοντας πράγματα χωρίς το σύντροφό σας, αποτελεί σημάδι μεγάλης εξάρτησης, που δε βοηθά ούτε εσάς τους ίδιους ούτε τη σχέση σας.               
7. Προσπάθεια καθ’ όλη τη διάρκεια της συζυγικής ζωής. Το πιο δύσκολο κομμάτι σε ένα γάμο είναι να μην οδηγηθεί το ζευγάρι στη μονοτονία και στη στυγνή επιτέλεση της καθημερινότητας.  Πολλά ζευγάρια «επενδύουν» στη σχέση τους πριν το γάμο και αφού παντρευτούν, εφησυχάζουν, θεωρώντας  ότι ο γάμος είναι μία δέσμευση που θα κρατήσει για πάντα. Έτσι σταματούν να προσπαθούν για την εξέλιξη της σχέσης τους. Αρκετοί από τους συμμετέχοντες σε πρόσφατη έρευνα εύχονταν οι ίδιοι ή οι σύντροφοί τους να κατέβαλλαν μεγαλύτερη προσπάθεια για να σώσουν το γάμο τους.
8. Μην αντιμετωπίζετε το γάμο σαν ένα γεγονός που θα σας στερήσει την προσωπική σας ελευθερία ή  θα σας γεμίσει υποχρεώσεις. Δείτε τον σαν ένα σημαντικό βήμα στη σχέση σας, που θα σας δώσει την ευκαιρία να μοιραστείτε ακόμα ομορφότερες στιγμές από αυτές που ήδη έχετε με το/ τη σύντροφό σας.

Συνεπώς, δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για την τέλεση ενός γάμου. Άλλοι άνθρωποι αισθάνονται ότι η κατάλληλη στιγμή είναι σε νεαρή ηλικία, άλλοι σε μεγαλύτερη… Οι περισσότεροι άνθρωποι σπάνια αισθάνονται πραγματικά έτοιμοι να παντρευτούν το/τη σύντροφό τους. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν τρέφουν αισθήματα για αυτόν/αυτήν, αλλά ότι ανησυχούν για το κατά πόσο θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις της συζυγικής ζωής. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να παντρευτεί κάποιος, είναι όταν αισθανθεί περισσότερο έτοιμος να ανταποκριθεί στο νέο ρόλο που καλείται να επιτελέσει, θέτοντας στην άκρη τον εγωισμό του και δίνοντας χώρο σε μια κοινή ζωή με το σύντροφο του, για την οποία θα καλείται να αγωνίζεται κάθε μέρα.

Μαρία Βράιλα

 Ψυχολόγος