Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα βράδια οι σκέψεις πολλαπλασιάζονται και το αίσθημα της μοναξιάς είναι πιο έντονο συγκριτικά με την ημέρα;

Ευθύνεται το σκοτάδι που διεγείρει τη στροφή προς τον ευατό και τις προσωπικές σκέψεις του καθενός;

Ευθύνεται ότι την ημέρα είμαστε απασχολημένοι και δεν έχουμε το χρόνο να "σκεφτούμε";

Μήπως το σκοτάδι εντείνει λιγότερο χαρούμενα συναισθήματα σε σχέση με την ημέρα, που επικρατεί το φως και μας φτιάχνει τη διάθεση;

Ή μήπως ευθύνονται όλοι οι παραπάνω λόγοι και η απουσία αγαπημένων προσώπων ''ουρλιάζει'' μέσα στη σιωπή της νύχτας;