ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ;

Ποιο παιδί δεν έχει διαβάσει παραμύθια; Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε ένα παππού ή μία γιαγιά, που μας διάβαζε ή μας έλεγε ιστορίες. Όλοι είχαμε ένα αγαπημένο παραμύθι, που μας άρεσε περισσότερο από όλα τα άλλα και η ηρωίδα/ο ήρωας του μας ήταν ο πιο συμπαθής από τους υπόλοιπους.

Ωστόσο, μεγαλώνοντας αφήσαμε πίσω μας τα παραμύθια και όλη τη μαγεία που κρύβεται μέσα σε αυτά, σε μία προσπάθεια να «μεγαλώσουμε» και να μην παλινδρομούμε με ιστορίες που είχαμε συνηθίσει να ακούμε, όταν ήμασταν ακόμη παιδιά. Μήπως τα παραμύθια εκτός από τους μικρούς μπορούν να συντροφεύουν και τους μεγάλους;

Η λέξη «παραμύθι» <παρά + μύθος, αποτελεί μία σύντομη αλληγορική φανταστική ιστορία. Συνεπώς, διεγείρει τη φαντασία, η οποία είναι ωφέλιμη για το άτομο (όταν απαντά σε λογικά πλαίσια). Ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες εφευρέσεις στηρίχθηκαν στη φαντασία των εφευρετών τους.  

Το παραμύθι ενισχύει την αισιοδοξία. Συνεπώς, συντελεί στην απόδοση νοήματος και «χρώματος» που θα δώσουμε στην καθημερινότητά μας. Για παράδειγμα, όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος και έπεται βροχή, κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι η μέρα είναι άσχημη και δεν έχει διάθεση να κάνει τίποτα. Σε αντίθεση κάποιος που προσεγγίζει αισιόδοξα την καθημερινότητα, θα αναλογιστεί ότι έρχεται ο χειμώνας, η εποχή που συγκεντρώνεται με τους φίλους του στο σπίτι, βλέπουν ταινίες, παίζουν επιτραπέζια και περνάνε υπέροχα.

Το παραμύθι κρατά το παιδί μέσα μας. Το να διατηρούμε το παιδικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, δε σημαίνει ότι «παλιμπαιδίζουμε», αλλά ότι  κρατάμε τα θετικά χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας. Ένα από αυτά είναι ο ενθουσιασμός για τη ζωή και η επιμονή, που βοηθούν το άτομο να μην πτοείται από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Όπως το παιδί που στην προσπάθεια του να περπατήσει, πέφτει αλλά ξανασηκώνεται, μέχρι να τα καταφέρει.

Στα παραμύθια υπάρχει η πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το παραμύθι στηρίζεται στην ιδέα ότι στη ζωή υπάρχουν δύο πτυχές, το καλό και το κακό. Έτσι, με προσωπικό αγώνα, ο καθένας μπορεί να νικήσει το κακό, όπως οι ήρωες των παραμυθιών.

Το παραμύθι παρουσιάζει την πραγματικότητα ως μία ευμετάβλητη κατάσταση. Η παρουσίαση της ρευστότητας της πραγματικότητας επιτρέπει τη διαχείριση της, γεγονός που ενδυναμώνει την προσπάθεια του ατόμου για προσωπική εξέλιξη και την ανατροπή, μέσω της προσωπικής προσπάθειας, των δυσάρεστων καταστάσεων.

Τα παραμύθια αποτελούν ανεξάντλητη πηγή λαογραφίας. Μέσω των παραμυθιών μαθαίνουμε στοιχεία για χρονικές περιόδους που δε γνωρίσαμε. Επίσης, τα παραμύθια αντικατοπτρίζουν τα ήθη και τα έθιμα διάφορων λαών και μας ταξιδεύουν σε χώρες που δεν έχουμε ταξιδέψει.

Συνεπώς, η αξία των παραμυθιών είναι ανεκτίμητη ανεξαρτήτως ηλικίας. Η αισιοδοξία, ο ενθουσιασμός και η αξία της επιμονής που παρουσιάζονται μέσα από τις διάφορες ιστορίες, είναι τα όπλα που όταν τα χρησιμοποιούν οι μεγάλοι, επιτυγχάνουν τους στόχους τους και προσαρμόζουν την πραγματικότητα στις δικές τους επιθυμίες. Τα τελευταία χρόνια η ανάγκη για την ανάδειξη των παραμυθιών, φαίνεται από την τάση αναβίωσης διάφορων κλασσικών παραμυθιών μέσω της τέχνης του κινηματογράφου.

Άλλωστε, «με τα παραμύθια κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνούν οι μεγάλοι».

Μαρία Βράιλα

   Ψυχολόγος